گربه

عکس زير در فروشگاه بزرگ و مرکزي شهر تا چند لحظه مات و مبهوتم کرد. يک لحظه ياد اطلاعيه هايي افتادم که شبکه يک حدود بيست سال پيش قبل از برنامه کودک ساعت 5 بعد از ظهر پخش مي کرد و اسامي گمشده ها همراه با عکسشان را نشان مي داد. البته آنها آدم بودند و گمشده! ولي اين تصوير، گربه هست و پيدا شده! شايد ما در کشورمان، بيشتر، اطلاعيه گمشده ها را مي بينيم. البته اگر با ارزش باشند و کمتر خبري از پيدا شده ها مي شود. اما اينجا عکس، نه تنها مربوط به پيدا شده، است بلکه در معرض نمايش عموم نيز قرار گرفته است. آيا چند تا صاحب پيدا مي کند ؟!!!

من که به شخصه خيلي پايه بودم برم ادعاي مالکيت کنم. حيف که نگهداشتن حيوانات در ساختمونمون ممنوعه! با اينکه گربه زشتي بود ولي منو ياد گربه هاي شريف مي انداخت. خيلي زياد بودند و آخرهاي وقت که دانشگاه خلوت مي شد، واسه يه لقمه نون بيرون مي زدند. يکي قهوه اي و خپلش يادم بود که کمتر شبي مي شد زير پله هاي پشت مسجد، شب به خير بهش نگم! از وقتي که اينجا اومدم دقيقاً يک بار بيشتر گربه نديدم. آن هم روي يه پشت بام بود. بيچاره فکر کنم از دست سگ ها هميشه در ارتفاع زندگي مي کرد. آخه اينجا سگ زياده! تا دلت بخواد سگ هست. البته با صاحب و نه ولگرد! خودشون رو هم نبيني، اثراتشون به وفور در گوشه پياده رو ها يافت مي شود و توفيق اجباري است که جلوي پاتو نگاه کني که مبادا ... . سگ آقاي پتي بل و دينگوي لوسيمي در مهاجران، وزر استرلينگ در رامکال، پاکوتاه حنا، بارون پرين، بل سگ سباستين، ميلوی تن تن و خيلي های ديگه رو که فقط در کارتنها مي ديدم، همه رو اينجا زيارت کردم. به خصوص سگ آقاي پتی بل که فوق العاده برام جالب بود. اما گربه هاي بي صاحب شريف، جاي خودشون رو دارند.

4 امتيازی