شراب مردافکن يا لبنيات پگاه؟

وقتي خواجه حافظ شيرازي سر صحبت را با شراب تلخ مرد افکن آغاز مي کند، ما هم بنا را بر اين مي گذاريم که سرآغاز خاطرات را با شراب، آن هم دقيقاً از نوع مرد افکنش! شروع کنيم.

خوب به خاطر دارم بعد از اينکه فهميدم ديگر بايد رهسپار ايرلند شوم، تحقيقاتم را در مورد اين کشور شروع کردم و خيلي زود فهميدم که ايرلند در دنيا در دو مورد شهره عام و خاص است ! اولي اين بود که ايرلند سرسبز ترين کشور دنياست که ترجيح مي دهم در نوشته هاي بعدي در اين مورد بنويسم. اما مورد دوم اين بود که ايرلنديها (که بعد از اين آنها را با نام Irish خواهيد ديد) مردمي هستند که شراب بخش مهمي از زندگيشان را تشکيل مي دهد. تقريباً همه مردم اروپا به اين اخلاق آنها آشنايي کامل دارند و مي دانند که ايرلنديها استاد مست کردن هستند. اگر از ايرلند عازم ديگر بلاد اروپا شويد، شايد بهترين ره آورد سفري که مي توانيد همراه داشته باشيد، Baylis باشد که يکي از اين Wine هاي Creamy شکل و به رنگ عسل اين Irish هاست! حال در آنسوي ماجرا من از شراب خيلي بدم مي آمد (نه اينکه الان نمياد!). خلاصه با اين پيش فرض 19 سپتامبر 2006 عازم ايرلند و شهر کرک (Cork) شديم. حالا اينکه اين شهر کوچک چگونه جايي است بگذاريم براي دست نوشته هاي بعدي!

و اما ماجرا از اين قراره که : صبح که ميشه لنگه همون کاميون هايي که صبح ها تو ايران محصولات پگاه و ميهن که عمدتاٌ شير بود رو پخش مي کردن، تو شهر مي چرخن و براي رستوران ها و Pub ها شراب ميارن. اول باورم نمي شد. آخه مگه چقدر مصرف دارن؟!!! اما ديدم که جلوي همه رستوران ها و Pub ها بشکه هاي خالي استيل بزرگ، اونم نه يکي نه دو تا، حداقل 10 تا چيدن و آماده است براي معاوضه با پُرش!!! اينم درست مثل همون جعبه هاي شير پاکتي که صبح ها دم سوپر مارکت هاي خودمون تو ايران رو هم مي چينن!!!

اين يکي هم متعلق به سلف دانشگاهه!

اما خيلي جالب بود وقتي که براي اولين بار با اهداف بشر دوستانه يه شب همراه دوستم کاوه عازم يکي از اين Pub ها شديم. دنياي عجيبي برام باز شد. انواع مشروبات با درجات و احتمالاً طعمهای مختلف! تازه با يه دستگاه عين دستگاههاي بستني قيفي خودمون سرو مي شد. منتها با اين تفاوت که دستگاههاي بستني در کل دو تا خروجي بستني دارن که يکي سياه سفيده و اون يکي رنگي. اما اينجا حداقل ده تا لوله پهن دقيقاً مثل پمپهاي پمپ بنزين بود که رو هر کدام اسم يه نوشيدني نوشته شده بود و تازه يکم که شلوغ مي شد، مگه کفاف مي داد! اونقدر آدم دور اون پيشخوان جمع مي شد که نگو! راجع به Irish ها بايد بگم که خيلي عادت دارن که آبجو (Beer) بخورن که درجه الکلش حدود 5 درصده و از همه انواع مشروبات الکلي کمتره. البته فکراي خوب نکنين. اين به خاطر اينه که آروم آروم مست بشن و به قوله خودمون حالشو بيشتر ببرن. حالا به نظر شما يه Irish چند تا ليوان از اين مايعات زرد رنگ که از دور با شِيشه هاي پُر آزمايشگاههاي پاتوبيولوژي مو نميزنه، بايد بخوره تا از پا در بياد؟ البته براي اينکه تصورتون از ليوان رو اصلاح کنم عکس ليوان هاي تو خونمو که روز اول ديده بودم و نمي دونستم مال چيه و بعداً لنگه شو اونجا ديدم، گذاشتم تا بهتر به سوالم جواب بدين! حالا جالب اينجاست که اولش وقتي ست اين ليوان ها رو تو خونه ديده بودم کلي ذوق کرده بودم که چه ليوان هاي بزرگي دارن و اگه ما هم سر سفرمون تو مهمونيا از اينا داشتيم چه خوب ميشد و ديگه لازم نبود هي پيش مهمونا درخواست آب کني! (ادامه ماجرا در پست بعدي)